SCD14 można wykryć w normalnym osoczu i nadsączu komórek. sCD14 może pochodzić z glikoproteiny na powierzchni komórki i być uwalniany przez enzymatyczną hydrolizę białka błonowego zakotwiczonego w GPI przez fosfolipazę lub przez trawienie proteazą.

Cząsteczki CD14 mogą również występować w postaci rozpuszczalnych cząsteczek w normalnym ludzkim osoczu iw supernatancie hodowli ludzkich monocytów i innych linii komórkowych. Zgodnie z różnymi masami cząsteczkowymi i dynamiką, CD14 ma dwie formy: ① z różnymi stymulantami, takimi jak ester forbolu (PMA) i INF-γ Lub LPS może indukować odłączanie CD14 zakotwiczonego w błonie GPI, wytwarzając CD14 ze względną masa cząsteczkowa 48000-49000. Ten typ odłączenia może być regulowany przez związaną z błoną proteazę serynową. ② Niektóre cząsteczki CD14 oddzieliły się od cząsteczek zakotwiczonych w GPI i nadal zachowały swój C-końcowy prekursorowy peptyd sygnałowy, co skutkowało produkcją sCD14 o względnej masie cząsteczkowej 55000~56000. Ta forma CD14 jest przechowywana w komórce i może być uwalniana spontanicznie, gdy temperatura zmienia się na krótko. Proces ten nie zmienia się wraz z obecnością lub nieobecnością inhibitorów proteazy.

Obecność sCD14 o względnej masie cząsteczkowej 55000 można wykryć u pacjentów z napadową nocną hemoglobinurią (PNH), co wynika z defektu syntezy GPI i niezdolności monocytów do ekspresji cząsteczki mCD14. Zwiększona ekspresja sCD14 może kompensować zmniejszoną ekspresję mCD14. U pacjentów z PNH monocyty mogą wiązać LPS i reagować z sCD14. Nadal nie jest jasne, czy te dwa sCD14 mają różne efekty biologiczne. W osoczu pacjentów z posocznicą wzrastało sCD14 o względnej masie cząsteczkowej 56000, podczas gdy nie było różnicy w rokowaniu między dwoma typami sCD14 o względnej masie cząsteczkowej 56000 i 48000.