Od stu lat od odkrycia endotoksyny ludzie zawsze wierzyli, że endotoksyna, jako strukturalny składnik ścian komórkowych bakterii, może zostać uwolniona tylko wtedy, gdy komórka jest martwa lub sztucznie zlizowana. Jednak w ostatnich latach stwierdzono, że bakterie Gram-ujemne również uwalniają endotoksyny podczas logarytmicznej fazy wzrostu bakterii lub gdy bakterie mają niedobór składników odżywczych.

Technologia mikroskopu elektronowego wykazała, że ​​podczas logarytmicznego okresu wzrostu bakterii zewnętrzna błona bakterii Gram-ujemnych była nadmiernie syntetyzowana, a nadmiar błony zewnętrznej tworzył wiele „pęcherzyków strukturalnych” na powierzchni komórki, a endotoksyna została uwolniona do otaczających mediów w postaci „herpetycznej”. Na zewnętrznej błonie komórki występowały dwa rodzaje „opryszczka” oraz „opryszczka duża” powstająca w procesie podziału komórki i generowania przegrody. Umierają, gdy komórka dzieli się na dwie bakterie; Na zewnętrznej powierzchni ciała bakterii występują „małe pęcherze”, które są stale wytwarzane podczas procesu wzrostu bakterii i uwalniane do środowiska zewnętrznego w dowolnym momencie. Chociaż wolna endotoksyna stanowi tylko część całkowitej endotoksyny bakteryjnej, warto zauważyć, że endotoksyna uwalniana w sposób ciągły może odgrywać ważną rolę w jej odpowiedzi na gospodarza.