LBP (białko wiążące lipopolisacharyd) i LPS (białko wiążące lipopolisacharyd) łączą się, tworząc kompleks LPS-LBP, a następnie łączą się z substancjami ziarnistymi, takimi jak krwinki czerwone; LBP może również wiązać się bezpośrednio z substancjami ziarnistymi, takimi jak erytrocyty lub LP, na powierzchni substancji ziarnistych, takich jak erytrocyty; Może nawet bezpośrednio łączyć się z LPS na błonie bakterii Gram-ujemnych i przenosić te osadzone cząsteczki do monocytów i makrofagów, dzięki czemu fagocyty, takie jak neutrofile, monocyty i makrofagi, mogą łatwiej połykać te osadzone LPS i bakterie, co jest korzystne dla gospodarza w celu usunięcia patogenów i ich produktów.

W endotoksemii o niskim stężeniu intensywność odpowiedzi komórek zależy od CD14; W przypadku endotoksemii o wysokim stężeniu komórki mogą przewodzić transdukcję sygnału endotoksyny przez szlaki niezależne od CD14, takie jak CD11/CD18, L-selektyna, egzotyczny, CD55 (czynnik przyspieszający rozpad), receptor zmiatający (SR) i inne receptory oraz LBP może nadal pełnić rolę regulacyjną. W przypadku endotoksemii o wysokim stężeniu prędkość transportu LBP może być większa, a LPS może być przenoszony do cząsteczek takich jak BPI i HDL. W tym czasie funkcja detoksykacji krwi i komórek również zostanie wzmocniona, a LPS może zostać zinternalizowany do lizozymu w celu rozkładu przez SR. Ponadto neutrofile wydzielają również ludzką elastazę leukocytarną, enzymolizę CD14, CD18 i inne receptory oraz osłabiają efekt sygnałowy endotoksyny.